آخرین مطالب
امکانات وب
پیش تر که برق هنوز به دشتی نیامده بود "ملاره" " mallareh"چوبی استوار از سر شاخه های بلند درخت "گز" بود که با قرار گرفتن در کنار "لوکه" یا "بسر" برخی از غذا های تابستانی را با خنکای نسیم کوه و دریا آشتی می داد تا خوردن آنها در گرمای تابستان این دیار گوارا شود.میوه های تابستانی در ظرفی توری قرار می گرفت و بر فراز این چوب که در مسیر وزش نسیم شبانه در زمین محکم شده بود آویزان می شد تا صبحگاه برای خوردن آماده شود. "آرد بیز" یا الک معمولا ظرفی مناسب بود تا برخی ازغذا ها در آن قرار گرفته و از بلند ترین نقطه ملاره آویزان شود. با این روش می شد در گرمای تابستان از خوردن میوه های نسبتا خنک لذت برد.قاچ های بزرگ هندوانه و خربزه های محلی رودخانه ای دشتی با قرار گرفتن در ملاره خنکای دوچندانی می یافتند و کام های مردم این دیار را از شیرینی خود سرشار می کردند.گاهی نیز برای شب نشینی های شیرین این منطقه آب چاه و جوی های جاری "چهاب های "منطقه وسیله ای مناسب برای خنک نمودن میوه های تابستانی این دیار بود.میوه ها در سبد های بافته شده از "پیش" های نخل قرار می گرفت و به عمق چاه های آب شیرین منطقه می رفت تا خنکای آب چاه گرما را از میوه ها بشوید و آنها را آماده خوردن در گرماگرم "گپ" و "روات" های خاطره انگیز شب نشینی های این مردم کند.برای خنک نمودن آشامیدنی ها، در فصل تابستان، مردم منطقه "جک" دبه های آب را با "گونی" پوشانده و آنرا مرطوب می کردند تا وزش نسیم بتواند آب را اندک اندک و به ملایمت سرد کند.
...
محرم الحرام در دشتی...برچسب : نویسنده : tevideraz بازدید : 66